Projectmedewerker Matthea Vrij bezocht Pakistan:
‘Na terugkomst uit Pakistan kreeg ik geregeld deze reactie: “Je bent gelukkig weer terug, het lijkt me een akelig land.” Iemand appte: “Pakistan is voor mij vooral een zwart gat!” Dat negatieve imago is logisch, want het land kent stuitende armoede en felle christenvervolging. Toch is er ook een ander verhaal te vertellen: er zijn christenen die zich geroepen voelen om getuige te zijn.’
‘De eerste autorit door Lahore zal me altijd bijblijven. Met z’n allen scheuren we door de stad: auto’s, fietsers, motor-riksja’s, bonte vrachtwagens en vooral veel motors met soms wel vier volwassenen en kinderen erop. De risico’s die veel chauffeurs nemen, zijn naar onze maatstaven onverantwoord. Ik zie in een week tijd twee ongelukken voor mijn ogen gebeuren – niets ernstigs gelukkig. Pakistanen zijn in elk aspect van hun leven vertrouwd met risico’s. Dat geldt nog meer voor de christenen.’
Aanslag
‘Want hoe veilig is het om naar de kerk te gaan als de kans op een aanslag reëel is? Op de tweede dag van mijn verblijf vallen twee radicale moslims een kerk aan, in Quetta aan de andere kant van het land. Er vallen negen doden. Eén van de slachtoffer, de bewaker van de kerk, was de oom van een TWR-collega. Samen kijken we naar de beelden van een bewakingscamera die bij de kerk hing. Dan zegt hij: “Ze kunnen ons lichaam wel doden, maar onze ziel niet. Je ziel is het meest kostbare wat je hebt.” Uit zijn mond klinkt dat niet goedkoop.’
Dubbelchecken
‘Ook het TWR-team moet balanceren. Wat te denken van deze reactie, vermoedelijk van een moslim, die het TWR-team net voor mijn aankomst had binnengekregen: “Ik ben een gepensioneerde professor. Ik luister steeds met veel toewijding naar uw programma dat dagelijks om 19:00 uur wordt uitgezonden. Ik heb de diepe wens om de Heilige Bijbel diepgaand te bestuderen. Wilt u alstublieft zo vriendelijk zijn om mij de meest recente vertaling in het Urdu te sturen? Ik lees moeilijk dus ik verzoek u vriendelijk om een uitgave van het Heilige Boek in grote letters.”‘
‘Nu kunnen er twee dingen door je hoofd gaan: 1. Geweldig! 2. Uitkijken!
Want het is mogelijk dat deze man de waarheid schrijft en dat de Heilige Geest in hem werkt. Maar het is ook mogelijk dat een radicale persoon of groep TWR Pakistan probeert over te halen een Bijbel te sturen naar een moslim. Dat is voor fundamentalistische moslims volstrekt onacceptabel. Een geweldsuitspatting tegen het TWR-team zou dan niet denkbeeldig zijn. Hoe gaat TWR met dit dilemma om? Mijn collega’s vertelden me dat ze nooit zomaar een Bijbel opsturen naar een moslim. Ze kijken of ze een contactpersoon hebben in de omgeving van de luisteraar. Die dubbelcheckt de informatie, indien mogelijk. Maar de radio-uitzendingen gaan door, hoe dan ook. Want de risico’s weerhouden het team er niet van om het Evangelie te delen.’
Vrijmoedig
‘Wat heeft dit ons te zeggen? Om te beginnen houden Pakistaanse christenen ons een spiegel voor: zijn wij bereid om risico’s te nemen omwille van het Evangelie? Onze uitdagingen liggen doorgaans op andere vlakken, bijvoorbeeld een seculiere werkomgeving. Wat is daarop onze reactie? Kruipen we in onze schulp of volgen we vrijmoedig Jezus’ voorbeeld van geloof, hoop en liefde?’
Veiliger
‘Daarnaast kunnen we vanuit Nederland TWR Pakistan ondersteunen. Hoewel TWR niet omwille van de veiligheid is begonnen met luistergroepen, zijn deze ‘radio homes’ wel een veilige manier voor christenen om samen kerk te zijn. Want zelfs als kerkgebouwen vaker een doelwit worden, kunnen luistergroepen doorgaan. Los daarvan is radio één van de veiligste manieren om te evangeliseren.’
